vrijdag 31 augustus 2012

We moeten winnen voor Allard


Noordwijk, woensdag 29 augustus 2012

Het is 08:40 uur als ik een Sms'je krijg van Allard. Hij is in het ziekenhuis met Myrthe en zal er niet bij zijn. Een spannende dag voor beiden.
Wanneer komt de baby nu eindelijk en zal het helemaal gezond zijn? Sebastiaan en ik staan er eind van de middag dan alleen voor bij de oefenwedstrijd tegen Noordwijk F2.
Hoe zal dat gaan zonder alle aanwijzingen van de trainer?

Een half uur voor de wedstrijd zijn de coaches druk aan het trainen met de mannen. Afpakkertje, rondschieten en elkaar soms net iets te hard aanpakken, we doen het allemaal.
Laat ik eens op de penaltystip gaan staan, dan zal ik de bal stilleggen en schieten jullie op doel. “Ja, maar je moet dan wel rechts aangeven, zegt Jip. “En ik links”, roept Tijn. Valt nog niet mee dat inspelen.

Sebastiaan en ik maken een opstelling, Webs is de eerste wissel en we gaan van start.
Als een geoliede machine beginnen de mannen aan het spel. Afpakken, overspelen, vrijlopen. Vol bewondering kijken de ouders en coaches naar het team.
We schrijven de 12e minuut. Wessel weet wat mannen uit te spelen en sprint naar de goal, Tijn loopt mee. Wessel geeft voor, en Tijn knalt: 1-0 voor ons.
De 14e minuut gebeurt precies hetzelfde. Nu rent Tijn met de bal aan de voet naar de keeper. Als je denk dat hij hem erin knalt speelt hij rustig naar Wessel die hem er handig intikt: 2-0.

Als de eerste helft vordert komen er langzamerhand wat vraagtekens boven de hoofden van de Noorwijkers. Wat gebeurt hier, de vorige keer hadden wij toch gewonnen?
En we spelen ook nog een thuiswedstrijd. Dit kan niet waar zijn. Na 25 minuten fluit de scheids voor rust.

Na wat limonade, opbeurende woorden van opa’s, oma’s, vaders en moeders trekt Jip het keepersshirt uit en mag Jens het doel bewaken. “Als hij maar wat meer te doen krijgt dan Jip”, grapt Heico nog.
Ik weet niet wat de coaches in de rust aan de mannen van Noordwijk hebben verteld, maar het verhaal was een stuk beter dan dat ons.
Enigszins slaperig en versuft lopen onze mannen achter de feiten aan. Ballen worden afgepakt, we spelen op een kluitje. Nee, dat gaat niet goed.
“Pak je man”, “terug naar je positie”, “kom op”. De aanmoedigingen aan de kant willen niet helpen en Jens moet vol aan de bak.
Na een paar goede reddingen valt toch de eerste tegengoal. Sebastiaan en ik kijken elkaar aan. Het zal toch niet waar zijn.

Maar na 10 minuten in de tweede helft komt toch de kracht weer naar boven. Het begint weer te lopen. We spelen weer lekker over en de druk wordt groter.
Jip draait, Melvin zet gewoon zijn voet ertussen en loopt dan met de bal weg, Yannick gebruikt zijn kracht. Kijk zo kennen wij ze weer.
Erik en Thijs werken wat ballen van achter weg en de verdediging zit dicht. Webs heeft weer zin in een goaltje en knalt er nog een in: 3-1.
Een glimlach verschijnt op de gezichten, poeh, we hebben het toch weer geflikt.
“Kom jongens, we gaan op de foto, Allard is vader geworden”, roept Saskia en laat een foto zien van kleine Floor. Allard, deze is voor jou.

Bart
 
Dank je wel Bart voor dit leuke stukje.
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.